De Volkskrant schreef ooit: “Delfgaauw is niet uit te leggen. Je móet hem zien, je moét hem meemaken.” In recensies duiken dan ook steevast termen op als fascinerend, onovertroffen, meeslepend en meesterlijk. Al die kwaliteiten legt hij nu opnieuw aan de dag in ‘Broos’, een ontroerende voorstelling over ouder worden.
Delfgaauw heeft tijdens de coronacrisis een half jaar meegelopen met medewerkers van een zorginstelling. In die periode heeft hij verhalen verzameld van mensen die de laatste fase van hun leven ingaan. Verrassende en ontroerende verhalen zijn het, van leven en streven, van zwaarte en lichtheid. Verhalen over alles wat onbegrijpelijk blijft en de flits van inzicht die daar toch soms doorheen schiet.
Samen met een keur aan poppen brengt hij ze tot leven in ‘Broos’, een theatrale ode aan oude mensen en hun levenskracht, en een eerbetoon aan degenen die hen de zorg bieden die ze nodig hebben.