Blog – Kunstwandelroute Akkrum
Voor Heerenveen ’n Gouden Plak gaan Jut & Jul naar events die Heerenveen en omgeving rijk is. Op vrijdag 23 augustus liepen zij daarom de 4 kilometer lange kunstwandelroute in Akkrum die tot begin 2020 te lopen is. Lees hier hun verslag.
Gekeken naar de activiteiten die we voor Heerenveen ’n Gouden Plak ondernemen, springt deze er verrassend tussenuit. Persoonlijk zou ik mezelf namelijk bestempelen als “kunstbarbaar”, wat onder andere gebaseerd is op het feit dat ik tijdens een bezoek aan het Louvre museum in Parijs binnen een recordtijd weer buiten stond. Voor een kunstwerk stilstaan, al filosoferend wat de intentie van de kunstenaar was en welk effect het op me heeft is helaas niet zo aan mij besteed. Misschien heeft de ongrijpbaarheid van kunst an sich hier wel een grote rol in. Al pratend over wat de definitie van kunst is komen we tot de conclusie dat wat onder kunst wordt verstaan een voortdurend onderwerp van controverse is.
Jul heeft gelukkig een groter gevoel voor kunst, als fotograaf kan dat ook bijna niet anders. Haar wijlen vader was een bekend Meppelaar, beeldend kunstenaar Charles Henri. Ik heb dan ook de hoop dat ik iets van haar kunstzinnigheid kan oppikken tijdens onze route door Akkrum. De start bevindt zich bij het station en dat roept bij mij allerlei warme herinneringen op aan vervlogen tijden. Akkrum was namelijk hét speelveld tijdens mijn tienerjaren, toen de wereld enkel nog om onszelf draaide. Het was het decor van kattenkwaad, kalverliefdes en jeugdige vriendschappen die tevens hun weg vonden naar mijn volwassenheid.
Ik probeer mij los te rukken uit mijn gedachtes want aan de muur van het station hangt een bak met gidsen, die de route uitstippelen en tevens foto’s bevatten van alle kunstwerken met daarbij een uitleg van de betrokken kunstenaar. Je waant je als een ware toerist. Bewapend met gids en camera op pad, zo dichtbij eigen huis brengt direct een vrolijk, jolig gevoel in ons op, “hoe leuk is dit?”. Ook zonder gids kun je de route prima volgen. Een paar wit geverfde voetjes op de straat laten je de juiste kant op gaan. Dat brengt me direct op het idee dat je ook met kinderen hier vertier kunt vinden. Hoe leuk is het om als kind te zoeken naar de voetjes en uit te vinden welke kant je op moet?
Al lopend door de dorpskern van Akkrum, met haar prachtige karakteristieke panden is het bijzonder leuk om op te merken hoe je als dertiger zoveel voldoening kunt halen uit iets simpels als een wandeling. De doeken die zich tijdens de wandeling ontwaren spreken ons in meer of mindere mate aan. Jul is druk in de weer met haar camera en geniet zichtbaar van het zogeheten “gouden uur” fenomeen. Het is de korte periode voor zonsondergang waarin er meer indirect zonlicht is, waardoor het licht roder en zachter is. Het kunstwerk van Symie Poppes, “Beppesizzer Melle” leent zich hier goed voor. Het geverfde doek met het jonge jongetje Melle en als achtergrond het koepeltorentje van de doopsgezinde kerk weet ook bij ons een warm gevoel te bewerkstelligen.
Al lezend in de gids over de verschillende kunstenaars die hier hun werk tentoonspreiden lees je dat hun grote gemeenschappelijke deler de voorliefde voor Akkrum is. Een liefde die wij ons maar al te goed voor kunnen stellen.
Akkrum heeft een aantal pareltjes die de wandeling tot een waar feestje maken. Zo lopen we langs Coopersburg, een monumentaal pand dat in 1900 gebouwd werd als een tehuis voor arme ouderen. Ook Welgelegen, met haar prachtig aangelegde tuin, dat in 1924 werd gebouwd om onderdak te bieden aan ongehuwde vrouwen en weduwen, doet ons in katzwijm vallen. Dat het vrijdagavond is en we ons hier als dertigers verwonderen over schattige ophaalbruggetjes, slootjes en schelpenpaadjes geeft ergens nogal een pijnlijk gevoel. “What happened to us?”. Mar de tiid hâldt gjin skoft.
De kunstenaars tonen hier terecht trots hun werk, waarbij mijn persoonlijke favoriet “Onschuld” van Janna van der Meer is. Zodra we ons richting de auto begeven spreekt de plaatselijke slager ons nog even aan en vraagt ons wat we van de kunstroute vonden. “Wat is iedereen hier hartelijk”, zeggen we afsluitend tegen elkaar. Onze conclusie na deze wandeling is dat een bezoek aan Akkrum alleen voor de kunst te weinig voldoening zou geven voor ons persoonlijk. Maar gelukkig voor Akkrum heeft dit dorpje veel meer te bieden. Een bezoekje op vrijdagavond, tijdens de koopavond en met de warme nazomerzon op je bol is zeker de moeite waard! En op de vraag of ik na deze avond mezelf nog steeds bestempel als kunstbarbaar? Dat blijft, net als kunst, een onderwerp van controverse.
Tekst door: Wieteke Zwama
Foto’s door: FotografieSuus – Suzanne Niemarkt-deVries
A.K.A. Jut&Jul