Blog – Nightwalk 2 the Koemarkt

Vrijdag 13 september stond de 2e editie gepland van de Nightwalk 2 the Koemarkt én Jut&Jul waren er bij! Voor de eerste editie in 2017 had ik ook al kaarten bemachtigd. Ware het niet dat ik daadwerkelijk vermoed dat ik van suiker ben, dus door de regenval destijds besloot ik binnenshuis te blijven. Daarvoor werd ik meteen hard afgestraft doordat de honderden mensen langs mijn huis liepen en de regenspetters leken hun niet te deren maar ik was stik jaloers op het vertier wat ze leken te hebben. Dat ging me niet nog een keer overkomen.

Zodoende sluiten we op een mooie nazomerse vrijdagavond tegen achten achteraan in de rij voor de ticketscan, het Voedselbank inleverpunt en uiteraard de START. Het is even lang stilstaan in de rij, iets waar ik over het algemeen niet zo goed in ben. Jul hupt wat om me heen foto’s te maken en dit is normaliter het moment waarop ik start met het ervaren van enige vorm van ergernis. But not today, want er heerst een vibrerend, hoopvolle opgewektheid om me heen en het is een waar ons-kent-ons feestje in de rij. Wat er volgt is dan ook een aaneensluiting van warme weerzien momentjes, vrolijke uitwisselingen van: “veel plezier hé!” en herkenningsknikjes naar mensen van wie je de naam wellicht niet (meer) weet, maar ze herkent als zijnde dorpsgenoten.

Zodra we ons lichthartje hebben gekregen is het tijd om te starten, maar niet voordat ik voor ons een welkomstdrankje heb ingeschonken. Al was het alleen maar omdat wijn in een thermoskannetje meenemen blijkbaar niet een goed idee is. Mijn rugtas riekt naar wijn en ik wil het goedje zo snel mogelijk uit mijn tas hebben. We proosten op de avondwandeling en dan passeren we de startlijn waarbij we onze burgervader groeten en we vol enthousiasme de wandeling beginnen. Binnen enkele meters staan we vast in de wandel- file. Dat mag de pret niet drukken. We maken van de gelegenheid gebruik om bij te kletsen en om me heen hoor ik iedereen hetzelfde doen. En ondanks dat filevorming in het eerste deel van de tocht een terugkerend fenomeen is, worden we al snel getrakteerd op een heus licht, vuur, muziek, dans en entertainment spektakel.

En in een lange rij van genietmomenten is het eerste indrukwekkende optreden van de groep BaM Percussie. Ik geloof dat ik een voorliefde voor drumbands heb ontwikkeld. Tijdens het event ‘Heerenveen op Stelten’ afgelopen zomer viel ik ook al in katzwijm voor de mannen van Sambaband Almondegas. Maar van deze (grotendeels) damesgroep word ik minstens zo blij. Ik moet een neiging onderdrukken om mee te gaan trommelen, maar ik vermoed dat mijn onvermogen om maat te houden mij de das om zou doen. Met lichte tegenzin lopen we verder, maar niet lang getreurd want de (70plussers) van het Shanty koor weten evenzo te vermaken. En zodra zij het “kleine café aan de haven” gaan zingen gaan ook mijn handjes de lucht in. Wat een feest is dit! Maar de optredens zijn niet het enige dat opvalt tijdens de gezellige avondwandeling. Wat minstens zo indrukwekkend is, is de tijd en moeite die de buurtbewoners hebben gestoken in het aankleden van hun straat en huizen. Het is moeilijk in te schatten hoeveel kaarsjeshouders er zijn aangestoken tijdens de 10 kilometer lange tocht, maar het zullen er zeker duizenden zijn geweest. Veel buurtbewoners maken er terecht ook een feestelijke avond van door zich rondom statafels, vuurkorven, muziek en met versnaperingen te verzamelen in kleine en grotere groepen.

Nu we zo’n kleine twee uur onderweg zijn beginnen we steeds meer met jaloezie naar de buurtbewoners te kijken met hun glaasjes sap en hapjes en beginnen we ons af te vragen wanneer het eerste koek-en-zopie punt zich zal aandienen? Waarbij een kleine huivering door ons heen gaat als we bedenken: “wat als er geen koek-en-zopie is?!?!”. Maar niet getreurd want bij de beddenzaak worden we getrakteerd op kaas en berenburg. De berenburg tikken we als shotje achterover, iets wat wellicht niet helemaal de bedoeling is maar what can we say? Old habits die hard.

En niet veel later worden we alweer getrakteerd, maar nu door ons persoonlijk favoriet, de Zuivelhoeve. Die ons op een voortreffelijke yoghurt met jam?! trakteert onder muzikale begeleiding van een dameskoor. Een persoonlijk hoogtepunt was ook het kijkje dat we mochten nemen in de militaire apotheek. Een hermetisch afgesloten gebouw waarvoor ik tijdens mijn jeugd al een fascinerende nieuwsgierigheid had. En nu liepen we er dwars doorheen! Ook tijdens de route is het een feest van herkenning. Zo trek ik een sprintje bij de militaire apotheek om mijn moeder in te halen. En blijf ik tijdens de hele route mijn collega tegenkomen, waarbij wij afwisselend aan kop lopen en onze ontmoetingen van een steeds uitbundiger kaliber zijn.

De volgorde van het vermaak was wellicht niet bewust maar blijkt perfect te werken. Voordat we de middelbare school OSG Sevenwolden betreden bevinden wij ons even op een inkakmomentje. Mede ingegeven door een hoogtepunt bij café Spoorzicht waarbij de mannen van de FunFare band een bijzonder vermakelijk optreden geven. Maar na de doorgang door de OSG waarbij (ik vermoed) The OSG Big Band een optreden geeft, betreden we het heuse horror pad van Havo-5 scholieren. Alle lof voor zowel de schmink als de wijze waarop deze scholieren ons angst in weten te boezemen, over het hele pad slaken er gillen van schrik. Jul blijkt niet de enige wandelaar die de schrik probeert terug te geven aan de horror scholieren, zonder succes echter zij zitten maximaal in hun rol. Bij de clown uit IT keer ik angstvallig mijn blik af, aan die film heb ik echt een te groot jeugdtrauma opgelopen. Extra opgelucht ben ik dan ook als we niet veel later het Hepkema bosje betreden wat is omgetoverd tot het Sprookjesbos. En hoewel het “sprookje-raden” tijdens dit deel van de route een leuke quiz is ben ik vooral onder de indruk van de prinses. Ik durf niet te duiden uit welk sprookje ze is gestapt, maar dat we hier te maken hebben met een levensechte prinses staat buiten kijf. De wandelende boom is ook al zo mooi én ik geef toe ook een beetje eng, hij (of zij, wie zal het zeggen) rekt zijn tak naar me uit maar als een schuchter kind trek ik op het laatste moment toch mijn hand terug. Ik sluit niet uit dat een aanraking zal resulteren in dat ik ook in een boom zal veranderen, op deze magische avond lijkt immers alles mogelijk!

De realiteit breekt echter snel door zodra we het ziekenhuis betreden, gepast ingetogen lopen we dwars door het ziekenhuis. En hoe mooi is het als we vervolgens voor de Van Maasdijkschool een kaarsje mogen neerzetten voor wie dat nodig heeft. Een steeds groter wordend hart aan kaarsjes, de avond brengt zo ook kippenvel momentjes met zich mee.

Maar ook dit wordt mooi afgewisseld doordat we vervolgens binnenvallen tijdens het optreden van de Glasblazers en die maken er als altijd weer een knallend feest van. Iedereen lijkt de koffie en thee achter zich te hebben gelaten, want het zijn vooral bekertjes bier wat ik om me heen zie en er zijn weinig mensen die de feeststemming inmiddels niet te pakken hebben. Hier kan ik wel even blijven en het gele goud smaakt weer prima! Maar er rest ons nog een stukje tocht, we maken nog een mooie slinger door de Rozenstraat waarbij het gaaf is om door de molen te mogen wat ook een winkel blijkt te zijn! En dan op het allerlaatst wordt zelfs dat nog overtroffen, doordat we dwars door de Parochiekerk aan de Crackstate gaan én wat een gave kerk is dat, bouwkundig in ieder geval. De Christelijke Pro Rege Brassband weet ons daar op de valreep ook nog te trakteren op muzikale gezelligheid. En dan is het rond middennacht toch echt tijd om de finish over te gaan. Ietsiepietsie aangeschoten komen we binnen, wat nog even bevestigd wordt doordat Jul de man bij de finish wil vragen een foto te maken maar daadwerkelijk vraagt of hij haar telefoon wil maken. Op de Oude Koemarkt rest niks anders dan een oer gezellige sfeer, een sfeer van saamhorigheid, dankbaarheid en plezier! Ware het niet dat de oppas thuis met smart op ons zit te wachten anders hadden we (net als velen) hier nog een memorabele nacht kunnen hebben.

Samenvattend; wat een fantastische avondwandeltocht, wat een spektakel, wat een organisatie, wat een werk, wat een resultaat. Iedereen bedankt die deze avond mede mogelijk heeft gemaakt. Over twee jaar zijn wij er ZEKER weer bij!

Tekst door: Wieteke Zwama
Foto’s door: FotografieSuus – Suzanne Niemarkt-deVries
A.K.A. Jut&Jul

1 / 32
2 / 32
3 / 32
4 / 32
5 / 32
6 / 32
7 / 32
8 / 32
9 / 32
10 / 32
11 / 32
12 / 32
13 / 32
14 / 32
15 / 32
16 / 32
17 / 32
18 / 32
19 / 32
20 / 32
21 / 32
22 / 32
23 / 32
24 / 32
25 / 32
26 / 32
27 / 32
28 / 32
29 / 32
30 / 32
31 / 32
32 / 32

Meer nieuws en tips